ТРАНСФЕРИ НА ТЕТИВА

Операцијата за пренос на тетива е, по губење на функциите на раката поради различни причини, префрлање на работната тетива од нејзината првобитна прицврстување на нова со цел да се врати дејството што е изгубено.

Многу различни состојби може да се третираат со операција за трансфер на тетива.

Кога повредениот нерв не се лекува по повреда на нервот или кога и покрај третманот не се постигнува подобрување, се јавува губење на мускулната функција бидејќи нервот повеќе не испраќа сигнали до одредени мускули. Операцијата за трансфер на тетива се изведува за да се вратат изгубените функции. Операцијата за трансфер на тетива се применува најмногу за повреда на брахијалниот плексус, радијалниот нерв, улнарниот нерв или повредата на медијалниот нерв.

Пренесувањето на тетивите се врши по раскинувањето на тетивата кои настанале по ревматските заболувања. По фрактурите може да се појават руптури на тетива.
Пренесувањето на тетивите се врши кога се случуваат нетретирани повреди на тетивата или кога екстремната кохезивност на ткивата околу развиена за време на опоравувањето и покрај тоа што се третираат и изведуваат во услови кога не може да се обезбеди закрепнување со други техники.
Операција за трансфер на тетива може да биде потребна и поради нерамнотежа во функцијата на рацете по нарушувања на мускулната функција како резултат на разни болести настанати во мозокот. Трансферот на тетивите се врши во третманот на церебрална парализа (нарушувања настанати по повреди на мозокот настанати за време на раѓање или потоа), мозочен удар, трауматски повреди на мозокот, мускулна атрофија по затворање на каналот помеѓу пршлените.

Над 40 тетиви под лактот функционираат за да обезбедат движења на рацете. 9 мускули обезбедуваат движења на палецот. Секоја тетива е прикачена на различни локации на раката што го овозможува движењето. Почетната локација на мускулите, структурата на садот и нервот се заштитени за време на преносот на тетивата. Само тетивата прикачена на овој мускул се отстранува од точката на поврзување и се пренесува во нова тетива со друга должност. Така, кога мускулот ќе се стегне, се обезбедува не вообичаеното, туку движењето што треба да го направи пренесената тетива. По трансферот на тетивата, продолжува 4 недели третман со гипс. По гипсот строго е потребна физикална терапија. Потребно е мозокот да се прилагоди за да направи друго движење што не се очекува да го направи одреден мускул, а за кое е потребен физиотерапевтот за обука. Освен тоа, пациентите вежбаат пред и по трансферот за да добијат доволно мускулна сила. Ако се почитуваат правилата, преносот на тетивата обезбедува многу успешни и ефективни резултати за обновување на функциите на раката.